Oudhollands Hanneke werpen

De afgelopen drie dagen heb ik me kostelijk geamuseerd met het oude gebruik OHW. Je hebt er eigenlijk niet zoveel voor nodig. Hanneke: een lief en (niet altijd) gewillig slachtoffer. En verder een fantastisch mooie omgeving; in dit geval het eiland Ko Chang in het oosten van Thailand. Om iets specifieker te zijn: het blue lagoon resort. Een bounty paradijsje met hagelwitte stranden en azuurblauw water. Iedereen kent zo'n dergelijke droombestemming vast wel.

Men neemt het blonde slachtoffer dit mooie zeewater in, tilt haar op en probeert haar zo ver mogelijk weg te werpen. Dit herhaal je een keer of twintig. Totdat je geen zin meer hebt of totdat Hanneke haar ADI (acceptable daily intake) aan zeewater volledig heeft bereikt.
Wie weet wordt dit ooit een olympische discipline.... een getraind mens telt voor twee. IOC leest u mee! Het is misschien een kinderachtige hobby maar dit gebruik zou op UNESCO's Werelderfgoedlijst dienen te komen staan aangezien het TÉ leuk en uniek is! Volop entertainment in een fantastische omgeving. Hanneke werd er na een tijdje wel een beetje moe van. Schat, reizen (met mij) is nu éénmaal intensief. Maar de dag culinair afgesloten met twee lekkere geroosterde visjes: red snapper op een bedje van papaya salade en zeebaars met héééél vééél knoflook. Dat maakte ook voor Hanneke alles weer goed.

Lastig om als echte carnivoor toe te geven maar het lekkerste Aziatische gerecht tot nu toe is overigens de vegetarische papaya salade. Zowel in Thailand (som tam) als Laos verkrijgbaar (tam màak-hung). Groene (onrijpe) papaya, veel knoflook, limoensap, ui, beetje bruine suiker, koriander, groene boontjes, fish sauce, geroosterde pinda's, rode pepertjes, koriander, (cherrie)tomaat, optioneel garnalen en mixen maar in een grote vijzel. Volgens Joost (broer van Hanneke) is deze salade "soms heerlijk, soms springen de tranen in je ogen en soms smaakt hij naar zweetvoeten". Dat laatste kunnen we echter nog niet bevestigen. Maar als dit betekent dat mijn eigen 5-tenige aanhangsels voortaan naar een groene Thaise curry ruiken dan nemen we deze (culinaire) lucht graag voor lief. De papaya salade is dus heerlijk fris maar ook loeiheet. Erg lekker! I.t.t. de groene (frisse) papaya is de geel-oranje rijpe versie echter gewelddadig. Deze ruikt en smaakt naar een smerig en zurig ruikend stationstoilet. Aangezien je hiervoor altijd (onterecht) moet betalen, krijg je al snel het gevoel dat je wederom bent afgezet. Smaak is persoonlijk maar ik kan moeilijk voorstellen dat iemand 'happy' wordt van deze rijpe versie.

Vanaf vandaag (zaterdag) leggen we ons ook toe op hangmathangen. Ook weer zo'n leuk en authentiek gebruik. Lekker liggen(d) niksen in het zonnetje met 33 graden. Het is tenslotte weekend en dat hebben we zeer zeker verdiend na zo'n intensieve werkweek. Slow down your life!