Slow fiets puberteit

Wat is de afgelopen twee weken de kern van ons reizigers bestaan geweest en wat gaat de komende weken ons dagprogramma vullen. Fietsen ('werk'woord). Het biedt een groot aantal voordelen, deze vorm van slow travelling. 

Als eerste kun je heerlijk genieten van (slow) food Italia. In afgelegen, kneuterige dorpjes kregen we heerlijke pasta's, risotto's, pizza met vers eekhoorntjesbrood en als klapper een T-bone steak van meer dan kilo voorgeschoteld. Aangezien we ons momenteel in de autonome Italiaanse provincie Süd Tirol bevinden kregen we gisteren in de Biergarten van de Frost Brauerei een schnitzel (écht zo groot als een Ortlieb fietstas) geserveerd door een verklede ober (Lex ;) in lederhosen. Ook de apfelstrüdel van hedenochtend gleed er lekker in. Dat Süd Tirol HET appelteeltgebied van Italië (Europa) is, weten we inmiddels. Zoveel appels hebben we in ons leven nog nooit gezien: 900.000 ton appels worden er jaarlijks geplukt. Iedere tiende appel in de EU komt uit Süd Tirol. Ook de bekende Italiaanse klimgrootheid Reinold Messner komt uit dit gebied. Und! Man spricht hier Deutsch...

Daarnaast heeft Italië gigantisch veel mooie steden. Van dichtbij Verona, Florence en Bologna gezien. Als je deze op de fiets doorkruist heeft dat 'wat'. Dan weer de drukte van het verkeer om vervolgens weer door een rustige steegje te fietsen. Na Florence moesten we de Apenijnen over en ook dat ging 'slow', omdat we flink moesten stijgen. We hadden daar op een camping een zeer leuke avond met de fietsende Pfarrer Klaus aus Mannheim. De weg naar de pas werd tevens door de Italiaanse medemens gebruikt als motor racecircuit. Ons inziens is een Italiaan in combinatie met een racemotor en bergen geen goed huwelijk gezien de talloze kruisjes langs de weg. We krijgen verder geen goed gevoel bij het feit dat de fietser door de racer als pilon wordt gebruikt.

Na Bologna konden we verder acclimatiseren; de Po-vlakte, zo plat als Holland en we kregen er zowaar ook nog een beetje Hollands weer bij. Ja, we zijn verwend na een jaar zomer. Op de vlakte flink kilometers gemaakt.

Onze lichamen veranderen ook; we zitten namelijk in de fiets puberteit. Op bepaalde  (micro)plekjes ontwikkelen zich dingen waarvan we het bestaan in de afgelopen 35-40 jaar niet wisten. Pijntjes, spieren, kleurverschillen (Hanneke vindt ze nog steeds lekker, mijn -rode- balletjes in tomaten saus). Noem maar op.

Vanaf het historische Verona kwamen de Alpen in het vizier! Mooi. Morgen de volgende pas: de Reschen! Here we come.